چهل روز شکرگزاری

نمی‌دونم نویسنده‌ی کدوم وبلاگ شروعش کرده و از کی شروع شده و چند نفر شرکت کردند. حتی نمی‌دونم برای نوشتنش باید دعوت می‌شدم یا نه. فقط تهِ دلم مثلِ یه دختر بچه‌ی دو ساله با موهای خرگوشی که یه عروسک هم‌قدِ خودش پشتِ ویترینِ یه فروشگاهِ بزرگِ اسباب‌بازی دیده، بالا و پایین پرید و خواست منم شروع کنم به نوشتن تا یادم بمونه دنیا هنوز هم خوشگلی‌های خودش رو واسه شکرگزاری داره. پس بسم الله :)

روزِ اول

به وقتِ آخرین روزِ آخرین بهارِ قرن، بخاطرِ بهبودیِ کاملِ داداش و برگشتِ آرامش به خونه شکر.